Ver el código de «Lengua catalana»

==== El siegru d'oru ====
Ata'l siegru XIV los poetas catalanis, valencianus i mallorquinis echavan poesía n'ocitanu, pos era la lengua de coltura n'esta rama dela literatura i era una lengua mu comparanti al catalán, quasi que endistinguibli aliquandu. No estanti, el prestigiu'l ocitanu esmiença a mengual a partil dela Batalla de Muret, nel 1213, i l'ocitanu qu'escrivin los trovadoris es de ca ves más acatalanau. Pal siegru XV la Guerra Cevil Catalana hadrá que'l centru de poel dela Corona d'Aragón ajorri pala cidá de Valencia, ondi aujetea la voluntá de desapartal por compretu'l catalán del ocitanu. Alo primeru, los poetas valencianus escrevirán nun catalán (o valencianu, sigún se mienti) enllenu d'ocitanismus. Es [[Ausiàs March]] (1400-1459) el primel autol renombrau que conseguirá la separación assoluta d'estas dos lenguas, en abandonandu la enfrujencia provençal i hundandu la literatura veramenti catalana, que vivirá n'esti siegru el su siegru d'oru, mentau tamién "'''el''' '''siegru d'oru dela literatura valenciana'''", nel que son escrevías angunas delas obras de más calidá i renombrança avías en catalán, comu'l «[[Curial e Güelfa]]», el «[[Tirant lo Blanc]]» ("Tirandu lo brancu"), «[[l'Espill]]» ("l'Espeju») o la poesía de [[Joan Roís de Corella]] i la Corona d'Aragón descogi'l catalán comu lengua almenistrativa.